เพลินภาพชีวิต ลิขิตร้อยกรอง (ภาพ ๒)

บัวสาย เจ้าสายบัว        ในเงามัวบนน้ำใส

นุ่มนวล อ่อนละไม     ทอดสายใยใต้พื้นน้ำ

แดดอ่อนทาบเป็นเงา  ผะแผ่วเบาใบบัวงาม

น้ำนิ่งสะท้อนความ     ยะเย็นเยือกอันลึกล้ำ 

ลึกยากจะหยั่งได้        ตกอยู่ใต้โคลนมืดดำ

พากเพียรจนพ้นน้ำ    มาพบแสงสุรีย์รอน
ฝูงปลาได้พักพิง           หลบแอบอิงใบบัวบอน
ร่มเย็นให้ซุกซ่อน           พ้นเปลวแดดที่แผดเผา

จากตมจนพ้นน้ำ       ชูช่องาม วิจิตรเนาว์
บัวสอนให้หมู่เรา       พินิจรู้  ความดีงาม
แม้เกิดแต่ตมโคลน    ยังโผล่พ้นพยายาม

ต้องแสงตะวันวาม     พ้นผิวน้ำ ไร้มลทิน