เพลินภาพชีวิต ลิขิตร้อยกรอง (ภาพ ๔)

ฟ้าขาว กับเงาดำ ทะมึนค้ำเบื้องเวหน
แทรกแสง สุริยน วะวิบผ่านใต้เงาไม้
แสงแต้มในรอยเงา ดำและขาวเคียงกันไป
เงามืดมากเท่าไร ยิ่งเห็นแสงกระจ่างตา

แสงจ้า เงายิ่งเข้ม ต่างเติมเติมในโลกา
ใต้แสงที่เจิดจ้า ล้วนเกิดเงาที่หม่นมัว
เดือนมืด ไม่มืดมิด ดาวดวงนิดกระพริบยั่ว
มีทุกข์ไม่น่ากลัว ถ้ามองทุกข์ให้เห็นธรรม